John Lee Hooker - Endless Boogie

Er is een flinke lijst op te noemen van muzikanten waar zoonlief en ik allebei graag naar luisteren. Zo hebben we bijvoorbeeld allebei een zwak voor Howlin' Wolf en Lightnin' Hopkins, om eens iets te noemen. Oude blues-knakkers dus. Maar er zijn zeker ook verschillen. Zo ben ik - om bij de oude blues-knakkers te blijven - nogal gecharmeerd van de muziek van John Lee Hooker, terwijl zoonlief die muziek maar saai vindt, te weinig avontuur, te veel herhaling, is zijn argument. Natuurlijk heeft hij ongelijk, maar dat is iets voor een andere keer.

In de kroeg waar ik in mijn jonge jaren wel eens een biertje dronk, werd - als de Baas achter de tap stond - John Lee Hooker gedraaid. Zittend op een barkruk leerde ik de muziek van JLH waarderen. Het toeval wilde dat rond die tijd JLH op z'n oude dag zijn eerste hit scoorde in Nederland met 'The Healer' van het gelijknamige album, gevolgd door een tweede hit: 'I'm In The Mood' een duet met Bonnie Raitt. Beide songs bevielen me & dus reed ik op m'n fietsje naar de lokale platenzaak om The Healer aan te schaffen. Een goede plaat, maar lang niet zo goed als de platen die ik hangend aan de bar in de kroeg hoorde.

En dus begon de zoektocht naar meer John Lee Hooker, naar de vroegere John Lee Hooker, naar de John Lee Hooker die mijn kroegavonturen van muziek voorzag. 

In de zomer van 2022 las ik de door Charles Shaar Murray geschreven twee vuisten dikke biografie van John Lee Hooker. Twee dingen zijn mij vooral bijgebleven van dat boek: Charles Shaar Murray noemt niet één, maar meerdere mogelijke data waarop John Lee Hooker werd geboren (en ook het navragen bij JLH leverde CSM geen definitieve geboortedatum op) & ergens aan het begin van dat boek schrijft de biograaf dat John Lee Hooker zo ongehoord veel platen voor een grote hoeveelheid aan platenmaatschappijen heeft opgenomen, dat het onmogelijk is om ook maar in de buurt te komen van een complete discografie van de oude blues-god. Voeg bij de tientallen reguliere albums waar CSM op doelt de eindeloos stroom aan prut-compilaties uitgebracht door op snel geld beluste shit-maatschappijtjes en je hebt een lijst aan geluidsdragers zo lang dat zelfs een beroepslezer als Michaël Zeeman het niet van begin tot eind zou kunnen declameren zonder tussendoor een dutje te doen.

Met een back catalog als die van John Lee Hooker is het onmogelijk om alles gehoord te hebben. Er moeten keuzes gemaakt worden. Soms is het handig om daarbij advies van 'de kenners' te gebruiken. Of juist niet. 

Ik weet niet meer of het Charles Shaar Murray of iemand anders was, maar ooit las ik dat John Lee Hookers album Endless Boogie uit 1971 het best vermeden kan worden. De voornaamste reden: de song 'Kick Hit 4 Kix U (Blues For Jimi And Janis)', een bijna zeven minuten durende antidrugs-tirade met de dood van Jimi Hendrix en Janis Joplin als inspiratiebron. Zelfbenoemde antidrugs-godin Nancy Reagan kon trots op John Lee Hooker zijn. Een jaar of wat geleden kocht ik - eigenwijs als ik ben - de cd Endless Boogie toch. Helaas niet de versie met alle elf tracks van de oorspronkelijke Amerikaanse editie, maar de versie met de ingedikte Engelse tracklist van slechts zeven songs. 

De grap is dat Endless Boogie - juist mede dankzij (of misschien wel vooral door) 'Kick Hit 4 Hit Kix' - een heerlijk album is. Een van mijn favoriete JLH-albums. En dus kocht ik gisteren toen zich de kans voordeed - na jaren de cd gedraaid te hebben - Endless Boogie op elpee (helaas wederom met de Engelse 7 tracks (het zoeken naar de 2 elpee versie gaat door). Die plaat draait vanochtend bij het ontbijt & voor vanavond de zon weer achter de horizon vertrekt, zal Endless Boogie nog enkele malen onder de naald door schuiven. 

Als er een moraal aan dit verhaal moet zitten, is het dit: luister nooit naar 'de kenners' wees eigenwijs.

Luister 'Kick Hit 4 Hit Kix U' hier.