Om de cirkel van delen wat groter te maken, plaats ik hier zo nu en dan - al dan niet met een korte toelichting - de tracklist van een mixtape. In verband met copyrights kan ik hier niet de daadwerkelijke muziek delen, maar wie nieuwsgierig is, zal veel van de genoemde songs op bijvoorbeeld YouTube, Bandcamp of Spotify kunnen vinden.
Misschien is dat wel mijn voornaamste doel: lezers nieuwsgierig maken zodat ze gaan luisteren. Want nogmaals: wat is er leuker dan de muziek waar je enthousiast over bent delen?
'de Trix tape' (Maxwell XL II 90) [9 mei 2025]
De titel 'de Trix Tape' heeft weinig met de muziek te maken, maar met de Boomerangkaart die versneden en gevouwen is om als J-card te kunnen dienen. Op deze Boomerangkaart staat een portret van - toen nog - Koningin Beatrix met op de plek van de ogen gaten zodat de kaart als masker kan dienen. 'Bekijk Koninginnedag door de ogen van de koningin!', aldus de achterzijde van de kaart.
A1 Donovan - The Ballad Of The Crystal Man van het album The Real Donovan
In mijn tienerjaren - grofweg tweede helft jaren '80 - heb ik veel geluisterd naar de vroege platen van Donovan, maar op een gegeven moment bekoelde de liefde wat. De platen verdwenen, Donovan werd vergeten. The Real Donovan - een compilatiealbum uit 1966 voor de Amerikaanse markt - viste ik onlangs uit een uitverkoopbak, een bak met platen van €3,-, vier voor een tientje. Nadat ik drie aardige platen had uitgezocht, nam ik Donovan mee als vierde, uiteindelijk voor een euro dus. De trigger om 'm te kopen was niet zozeer de muziek, maar de hoestekst waarin Donovan tweemaal Bob Dylan noemt. Bij het beluisteren van de plaat kwam de oude liefde voor de vroege muziek van Donovan weer wat terug. Een protestsong met een aardige melodie.
A2 Coleman Hawkins & Clark Terry - Just Squeeze Me (But Don't Tease Me) van het album Back In Bean's Bag
Voor het eerst in 1963 uitgebracht. Dit swingt, maar bovenal klinkt het vreemd. Aangenaam vreemd. Waar blazen de heren op? (Niet de liner notes op de achterzijde van de elpeehoes lezen voor je de song gehoord hebt. Als ik me goed herinner staat in die notes het antwoord.)
A3 Buddy Holly & The Crickets - Not Fade Away van het album The 'Chriping' Crickets
Ik ken schitterende covers van deze oorwurm door bijvoorbeeld Grateful Dead, maar niks gaat boven het origineel van Holly. Als ik Buddy Holly hoor, denk ik aan wat Bob Dylan zei tijdens het in ontvangst nemen van een Grammy voor Time Out Of Mind. Wat had de man nog allemaal gemaakt als hij niet in dat vliegtuigje op die noodlottige dag was gestapt?
A4 Lou Reed - Coney Island Baby van het gelijknamige album.
Als Lou Reed ter sprake komt heeft men het bijna altijd over de albums Berlin en Transformer, maar hoe goed die albums ook zijn, voor mij is Lou Reed op z'n best op New York en Coney Island Baby. Vooral de voortkabbelende titelsong van die laatste plaat is er eentje om te koesteren. Dit hoorde ik voor het eerst zo'n 35 jaar geleden, het heeft me nooit losgelaten.
A5 The Cox Family - I Am Weary (Let Me Rest) van de soundtrack van O Brother Where Art Thou?
Bluegrass / country of - veel betere term: old timey music, al is het nog niet eens zo lang geleden opgenomen. Muziek met een oud hart. Muziek die kan wiegen zoals een moeder haar baby wiegt.
A6 Sorry Bamba - Porry van het verzamelalbum World Psychedelic Classics 3; Love's A Real Thing, The Funky Fuzzy Sounds Of West Africa
Van het wiegen naar het dansen. Ruim acht minuten met een randje psych. Dit verzamelalbum uit 2005 is een echte aanrader. In het verlengde van dit album: het label Analogue Africa brengt - zo ontdek ik meer en meer - verschrikkelijk mooie dingen uit. Alles wat ze doen is op Bandcamp te beluisteren, mocht je nieuwsgierig zijn.
A7 The Werner-Rosengren Swedish Jazz Quartet - Bombastica van het gelijknamige album.
Zweedse jazz uit 1960. Een tijd geleden op de gok gekocht en helemaal verslingerd aan deze plaat, vooral aan de eerste versie van Bombastica (er staan 2 versies op deze plaat). Bij de eerste keer horen van deze song wist ik zeker dit eerder gehoord te hebben, maar waar of wanneer? Ik peins er al maanden over, maar weet het niet (HELP!). In een film gehoord? Op een verzamelalbum? Ik heb werkelijk geen idee.
A8 Junior Wells - Good Morning Little Schoolgirl van Hoodoo Man Blues
Vijf gulden betaalde ik voor deze elpee toen ik 15 jaar was. Het was een gok. Bij eerste beluistering was ik ietwat teleurgesteld, maar ruim 35 jaar later heb ik de plaat nog steeds. Hoe vaker ik 'm hoor, hoe beter ik 'm vind. In 1992 verscheen het album 3 Years, 5 Months And 2 Days In The Life Of Arrested Development en iedereen die het maar wilde horen, kon ik vertellen dat dit album een sample van het album Hoodoo Man Blues bevat, maar ik merkte al snel dat mijn klasgenoten die naar Arrested Development luisterden, nog nooit van Junior Wells hadden gehoord of ook maar enige interesse hadden in deze mondharmonicaspeler.
A9 Los Walkers - Tima Mis Manos (Y Dime) [Take My Hands And Tell Me] van de 10" Walking Up Con Los Walkers
Poppy beat uit Argentinië. Geestige muziek, een soms noodzakelijke lichte noot.
A10 Willie Nelson - A Song For You (alt. take) van een recente heruitgave van Shotgun Willie
Willie Nelson - inmiddels 92 & nog steeds actief - is natuurlijk een legende. Dat wil niet zeggen dat alles wat hij gedaan heeft goed is. Verre van zelfs, maar het staat voor mij onomstotelijk vast dat de man erg mooie dingen heeft opgenomen. Eigenlijk ben ik pas naar Nelson gaan luisteren toen ik in de krant las dat een van de favoriete albums van popjournalist Jip Golstein Nelsons Red Headed Stranger was. En dat is inderdaad een verschrikkelijk mooi album. Misschien wel zijn beste, op de hielen gezeten door Spirit en Shotgun Willie. Op die laatste zingt Nelson het door Leon Russell geschreven A Song For You. Op het randje tussen kunst en kitsch en daardoor zo verschrikkelijk mooi. Net iets anders en minstens zo mooi is de alternatieve take van deze song op de recente heruitgave van Shotgun Willie. Dit is muziek om je smoel te houden, alleen zitten en luisteren. Van mij mag Willie Nelson 200 worden en in hetzelfde tempo als nu platen blijven opnemen.
B1 Juan Wauters & Carmelle - Wearing Leather, Wearing Fur
Kant 2 van 'de Trix Tape' opent met een ruim 13 minuten durend stuk afkomstig van een éénzijdig elpee met daarop alleen deze track. Het zingen is soms verontwaardigd hard praten, soms tegen het valse aan. Wauters & Carmelle zijn boos, maar overtuigen doen ze mij niet, ik ga hier soms ongemakkelijk van lachen. Nog net geen plaatsvervangende schaamte. En toch... en toch is het ook de moeite van het beluisteren waard. Veruit de vreemdste track op deze tape.
B2 Helen Humes - Baby Won't You Please Come Home van het album Swingin' With Humes uit 1961
Ik heb nog nooit iemand gesproken die van Helen Humes heeft gehoord & ook ik kende haar niet tot ik dit album een paar jaar geleden op de gok kocht. Het eerste exemplaar is inmiddels kapot gedraaid, ik ben met een tweede exemplaar van Swingin' With Humes bezig. Humes is een vergeten jazzzangeres, althans die indruk krijg ik (misschien is ze in andere kringen of in andere delen van de wereld wel bekend, wat weet ik nou?). Humes heeft een dijk van een stem, een krachtige stem. Mede door de kleine bezetting van de uitstekende begeleidingsband met onder andere Wynton Kelly op piano, Teddy Edwards op saxofoon (!) en Joe Gordon op trompet is dit album echt een aanrader.
B3 Keni Okulolo - Talkin' Bass Experience van het gelijknamige album
Funk, psychedelische muziek en Afrobeat in dit lange, uitgesponnen nummer, voor het eerst uitgebracht in 1977. Een hoofdrol voor de basgitaar. Stil blijven zitten is bijna niet mogelijk.
B4 Traffic Sound - Virgin van het gelijknamige album
Psychedelica uit Peru, voor het eerst verschenen in 1970. Eigenlijk maakt het niet uit welke track je van dit album pakt, het is van begin tot eind goed.
B5 Syd Barrett - Gigilo Aunt van Barrett
Ik heb niet zo veel met de muziek van Pink Floyd maar wel met de soloplaten van Syd Barrett, een van de leden van de vroege Pink Floyd. Muziek uit een andere wereld, zo lijkt het soms. Vreemd, tegendraads, niet geschikt voor ieders oren, maar daarom des te interessanter. Bovendien heeft Barrett gewoon een goede stem.
B6 Tim Buckley - Blue Melody van het album Blue Afternoon
Over een goede stem gesproken... Een vrij folky album van Buckley met veel dromerige melodieën. Eigenlijk is alles op dit album goed, Albumopener Happy Time is een persoonlijke favoriet, maar iets te veel een oorwurm voor een mixtape. Na de gekte van Syd Barrett is er de rust van Tim Buckley (met nog steeds een randje 'anders' in de muziek).
B7 The Stars Of Count Basie's Band - Sidewalks Of New York van de 10"The Stars Of Count Basie's Band uit 1956.
Ik luister vrij veel naar jazz, maar eigenlijk vrij weinig naar Count Basie. Op de een of andere manier doet zijn muziek mij niet zo veel. Sidewalks Of New York is een uitzondering. Aangename swing, prima afsluiter van een mixtape.
~ * ~ * ~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten