What the career of Bob Dylan teaches is that if you develop the mystique of a great rock star then you can easily ride out any rocky stages or rough patches in your career. (David Hepworth in Uncommon People)
Het is, zonder een stuk van romanlengte te schrijven, onmogelijk om een boxset van 27 cd's recht te doen in een recensie. Geen roman hier, hooguit wat eerste indrukken na het horen van slechts een deel van de cd's in The 1974 Live Recordings.
Is er voldoende reden om jubelend richting platenzaak te rennen om The 1974 Live Recordings aan te schaffen, of is het gebodene onvoldoende om de toch niet geringe, maar alleszins redelijke geldelijke investering te doen? Om die vraag te kunnen beantwoorden, is meer informatie nodig, lijkt mij.
Het eerste dat de potentiële koper van The 1974 Live Recordings moet weten is dat deze boxset niet een uitgebreide editie van Before The Flood, het album vol concertopnamen van deze tournee, is. Op Before The Flood hoort men songs van verschillende concerten die samen de indruk moeten wekken één concert van begin tot eind te vormen. Op de 27 cd's van The 1974 Live Recordings krijgt de luisteraar alle bewaard gebleven opnamen van Bob Dylan te horen van 26 concerten. Daar waar Before The Flood op naam staat van zowel Bob Dylan als The Band, is The 1974 Live Recordings een Dylan-release. Van de sets die The Band tijdens deze tournee zonder Dylan speelden is niks terug te vinden op The 1974 Live Recordings. Dat is niet vreemd. De gedachte achter het uitbrengen van deze boxset is niet dat Sony of Bob Dylan of wie dan ook vond dat al deze opnamen gehoord moesten worden. De enige reden waarom Sony uitgerekend nu deze opnamen op de markt brengt, is dat - als Sony dit nu niet doet - op 1 januari de copyrights voor deze opnamen verlopen en als die verlopen kan iedere nitwit met een behoefte aan snel geld verdienen deze opnamen op de markt gooien. Zie daar de reden dat alle bewaard gebleven opnamen van tournee 1974 in deze box te vinden zijn, maar alleen de Dylan-opnamen. Sony hoeft de copyrights van The Band-opnamen niet te beschermen.
Het eerste dat opvalt is hoe matig Bob Dylan en the Band op elkaar ingespeeld waren toen ze op 3 januari 1974 aan deze gezamenlijke tournee begonnen. En laten we eerlijk zijn: The Band was al een tijdje over haar hoogtepunt heen toen ze aan tour '74 begonnen, terwijl Bob Dylan op het punt stond om zichzelf wederom opnieuw uit te vinden. Dat contrast - vergane glorie versus nieuw elan - is hoorbaar op deze boxset. Opvallend is dan ook hoezeer een nummer als 'Like A Rolling Stone' - een song die ze acht jaar eerder toch regelmatig samen speelden - tijdens de eerste paar concerten de mist ingaat. Met name in het samen spelen is naarmate je verder komt in de boxset ontwikkeling te horen. Gedurende tournee lijken de leden van The Band wat van het oude spelplezier terug te vinden. The 1974 Live Recordings is dus allereerst als een geschiedschrijving, als bewijs van ontwikkeling interessant.
Hoewel er op The 1974 Live Recordings veel herhaling is te ontdekken, songs die tijdens meerdere, of zelfs bijna elk concert gespeeld werden, zijn er op deze boxset meer dan genoeg songs te vinden die niet hun weg vonden naar Before The Flood, zoals bijvoorbeeld touropener 'Hero Blues', 'Leopard-Skin Pill-Box Hat' (!), 'Maggie's Farm' en 'Just Like Tom Thumb's Blues', om er eens vier te noemen die al op de eerste twee cd's voorbij komen. Dit is de eerste van de drie voornaamste redenen om The 1974 Live Recordings te kopen.
De tweede reden is de soloset die Bob Dylan avond aan avond speelde. Want hoewel tournee 1974 vooral bekend staat als de tournee van Bob Dylan & The Band, is het toch vaak Dylans soloset die tijdens deze tour het hoogtepunt vormt. Een soloset waarin hij continu lijkt te switchen tussen de voortvarende geldingsdrang van de Dylan/Band-songs tijdens deze tour en de latere ingetogenheid van de sessies voor Blood On The Tracks. Een soloset waarin de ene song concert na concert lijkt terug te komen en andere songs slechts één of enkele keren de revue passeren.
De derde reden is dat The 1974 Live Recordings de eerste concertopnamen bevat van de songs van het dan net verschenen Planet Waves. 'Tough Mama', (Planet Waves-outtake) 'Nobody 'Cept You', 'Forever Young', 'Something There Is About You' en 'Wedding Song', ze komen allemaal voorbij.
Hecht niet te veel waarde aan bovenstaande, want wie ben ik nou eenmaal? Bovendien heb ik nog lang niet alles gehoord van The 1974 Live Recordings, dus hoe waardevol is mijn oordeel? Dat gezegd hebbende, denk ik niet dat The 1974 Live Recordings iets is voor de passerende muziekliefhebber, voor de man of vrouw die wel 'wat met Bob Dylan heeft'. Maar als je - net als ik - uitkijkt naar het beluisteren van drieëntwintig versies van 'It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)', dan is The 1974 Live Recordings voor jou.
Dank je Tom voor de duiding.Volgende week komt mijn boxje binnen en ik verheug me -na jou intro- nu al op 23 keer It’s Alright Ma
BeantwoordenVerwijderen