Hoewel er op iedere verdieping van mijn huis een exemplaar van Trout Fishing In America voor het grijpen ligt, is het zomaar mogelijk dat ik niet dit boek, maar Sombrero Fallout (1976) van Brautigan meeneem naar het spreekwoordelijke onbewoonde eiland.
De hoofdpersoon in Sombrero Fallout is een schrijver die worstelt met het accepteren van het eindigen van zijn relatie. Het boek vertelt drie verhalen door elkaar:
1. De gedachten van de schrijver aan zijn ex-geliefde, zijn fantasieën over wat zij op dat moment allemaal doet;
2. Dat wat de ex-geliefde op dat moment daadwerkelijk doet (ze slaapt, de lezer krijgt haar dromen voorgeschoteld);
3. Het absurde verhaal over een uit de hemel gevallen hoed dat de ik-persoon schrijft om de tijd te doden, om niet geconfronteerd te worden met zijn gedachten aan en fantasieën over zijn ex-geliefde.
De boeken van Richard Brautigan hebben eigenlijk altijd wel een vleugje absurditeit in zich, op een goede manier. Brautigan weet het echter vaak zo op papier te zetten, dat het absurde haast plausibel wordt. De boeken van Brautigan zijn over het algemeen dun, gevuld met korte hoofdstukken. Iedere zin is als in beton gegoten, er kan geen woord meer bij of af zonder de flow van het verhaal te breken. Hoe tegenstrijdig dit mogelijk ook klinkt, ik heb de indruk dat de reden dat Brautigans boeken zo makkelijk lezen vooral komt doordat hij in iedere zin buitenproportioneel veel tijd heeft gestoken, net zo lang aan ieder woord heeft lopen sleutelen tot iedere zin perfect is. Brautigan moet je dan ook niet in vertaling lezen - er zijn veel van zijn boeken vertaald in het Nederlands - maar in het Engels waarin hij zijn boeken schreef. Natuurlijk vertelt een vertaling ook het verhaal, maar in vertaling gaat er veel van de taal-architectonische schoonheid van Brautigans boeken verloren en het is juist deze schoonheid die boeken als Trout Fishing In America en Sombrero Fallout zo goed maken.
Een groots kunstwerk laat een voetdruk achter. Zo ook Sombrero Fallout, maar misschien niet meteen op de manier zoals je zou verwachten. Sinds september 2021 is er de podcast Sombrero Fallout, vernoemd uiteraard naar het boek van Richard Brautigan.
Terwijl ik dit schrijf, draait op de achtergrond de meest recente aflevering - nummer 163 alweer - van de Sombrero Fallout podcast. Het onderwerp: Angels and Ghosts. De tracklist verraadt dat er in deze aflevering veertien songs worden gedraaid & hoewel ik redelijk wat muziek ken, heb ik van het overgrote deel van de bands in deze uitzending nog nooit gehoord. Dat maakt luisteren des te aardiger. Het opent de geest voor het onbekende.
Sombrero Fallout podcast vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten