kaalslag

'Mevrouw Tom' koopt niet vaak muziek, vandaag was een uitzondering. Een stapeltje cd's, waaronder het album Build Me Up From Bones van Sarah Jarosz. Volgens de verkoper moet dit album onder het kopje bluegrass geschaard worden, maar hoe aardig Build Me Up From Bones ook klinkt, bluegrass is het niet.

Build Me Up From Bones bevat Jarosz' versie van het door Bob Dylan geschreven Simple Twist Of Fate. Het is zo langzamerhand wel algemeen bekend dat ik ben van de Nobody-sings-Dylan-like-Dylan-school. Zonder dat ik dit opschepperig bedoel, durf ik zelfs wel te beweren dat ik het meest fanatieke lid ben van deze club. Vandaag of morgen laat ik dan ook in grote, barokke letters Blijf met je poten van Dylan tussen mijn schouderbladen tatoeëren. 

En toch raad ik je aan even te luisteren naar Jarosz' versie van Simple Twist Of Fate, niet omdat 'ie zo goed is - laat daar geen misverstand over bestaan. De zangeres Jarosz mag niet in de schaduw de zanger Bob Dylan staan. Sterker: tijdens het luisteren moet je die zangeres maar even negeren, zij is niet de reden dat ik je aanraad om te luisteren. Waar je dan wel naar moet luisteren? De spaarzame begeleiding. Wat is het? Alleen een basgitaar? Of vergis ik me, is het een ander snaarinstrument? Wat het ook is, die spaarzame begeleiding trekt de song, de melodie open.[1]

De schoonheid van de kaalslag, zoiets.

[1] Het is een door Nathaniel Smith bespeelde cello. Met dank aan Tjeerd.