Brieven aan Thomas #6

Thomas,

Ik weet dat ik je geen museumbezoeker bent (of vergis ik me?), maar misschien dat de door jou zeer geliefde Beatles je het museum inkrijgen. 

In museum More is tot eind september Pop Models; vrouwen in de Europese Pop Art te zien, een schitterende tentoonstelling met werken van onder andere Eduardo Paolozzi, Erró, Edgar Naccache en Woody van Amen. Ik weet het, die namen gaan je niet naar Gorssel lokken. Cultuurbarbaar. Maar misschien dat het met deze namen wel lukt: Richard Hamilton, Peter Blake en Jann Haworth, want zoals jij natuurlijk wel weet, is Hamilton verantwoordelijk voor de hoes van het White Album en was het het echtpaar Blake & Haworth dat de hoes van Sgt. Pepper's Lonely Heart's Club Band ontwierp. Van deze drie kunstenaars zijn werken in Gorssel te zien - al is op de werken van Hamilton en Blake geen Beatle te vinden. Echter, voor een van de getoonde werken van Jann Haworth moet het hart van iedere Beatles-liefhebber toch sneller gaan kloppen: het met textiel, een stoel en een paar schoenen gemaakte beeld Old Lady uit 1962-63. Voor deze tentoonstelling werd het geleend uit de collectie van Haworth zelf. Blijkbaar heeft ze het nooit verkocht of willen verkopen. 

Old Lady staat helemaal rechts op de overbekende hoes van Sgt. Pepper. En nu dus in Gorssel, op een kleine verhoging. Geen glas of zo ervoor. Je kunt het van heel dichtbij bekijken, zelfs even aan het beeld ruiken - mocht je de verleiding niet kunnen weerstaan - op zoek naar een restje Beatle-lucht. 

Het aardige is dat het beeld staat voor een wand vullende serie panelen door Jann Haworth en haar dochter (naam is me even ontschoten, sorry) gevuld met portretten van vrouwen. Het is een werk in wording en doet ergens denken aan die hoesfoto van Sgt. Pepper: een samenscholing van bekende koppen. Rechts naast Old Lady staat de hoes van dat Beatles-album waar dat beeld van Haworth op te vinden is: een eerste persing van Sgt. Pepper's Lonely Heart's Club Band, door museum More geleend van de Beatles Fanclub. 

Nu komt de grap: die albumhoes staat - in tegenstelling tot Old Lady - achter glas alsof het kwetsbaarder of kostbaarder is dan het beeld dat er naast staat, dat bijna zestig jaar geleden op diezelfde hoes werd afgebeeld. De kopie is kostbaarder dan het origineel, zo lijkt het. Is iets meer Pop Art?

Er is overigens meer muziek op deze tentoonstelling te vinden. Zo verwijst het beeld Lady Sings The Blues (1965) van Niki de Saint Phalle naar Billie Holiday en bevat Girls With Their Hero (1959) van Peter Blake enkele portretten van Elvis Presley.

Maar bovenal moet je - mocht je om zijn & naar Gorssel gaan (doen!!) - even goed kijken naar het titelloze werk van Teresa Magalhães dat er hangt. In dit werk zijn foto's van drie springende Beatles te vinden: John Lennon, Paul McCartney en George Harrison. Alleen Ringo ontbreekt, net als in het gezin van John Cooper Clarke.

* ~ * ~ *

In zijn puberjaren raakte de Engelse dichter John Cooper Clarke helemaal in de ban van The Beatles, zo schrijft hij in zijn autobiografie I Wanna Be Yours. Het is in de begintijd van de band uit Liverpool dat Cooper Clarke zijn moeder smeekt haar naam te veranderen van Hilda in Ringo, want dan zou het gezin Clarke door het leven kunnen gaan als John (Cooper Clarke), (broertje) Paul, (vader) George en (moeder) Ringo. Tot groot verdriet van de jonge John weigert moeder en dus blijft het John, Paul, George en Hilda.

Het in 2020 verschenen I Wanna Be Yours van John Cooper Clarke is een heerlijk boek. De lezer krijgt niet alleen een goed beeld van het leven van de auteur, maar ook een mooi beeld van Engeland vanaf de jaren 1950. Vooral de jaren zestig en zeventig - de opkomst van punk - weet Clarke beeldend te beschrijven. Niet vaak een autobiografie met zoveel plezier gelezen. John Cooper Clarke is in I Wanna Be Yours grappig, eerlijk en zichzelf niet ontziend. 

Het boek eindigt met deze alinea: 

Anyway, I might as well end the story here; after this it's more of the same and then some -Stateside even - that's the plan, anyway. I'll be coming to a town near you, so catch me while I'm alive. Meanwhile these are some of the facts as I remember them. Any complaints, mail them to last Tuesday when I might have cared.

Thomas, doe zelf een plezier: ga naar Gorssel en lees I Wanna Be Yours van John Cooper Clarke. Maar bovenal:

Pas goed op jezelf,

TW

22 VI 2025