Een beroemd kaartje

Toen Bob Dylan voor zijn eerste concert op Nederlandse bodem uit het vliegtuig stapte was ik niet in de buurt van de luchthaven om hem met spandoeken en geschreeuw te begroeten. In 1978 - het jaar van Dylans eerste Nederlandse concert - was ik vijf en had ik nog nooit van de man gehoord.

Toch heb ik een toegangskaartje voor dat eerste Dylanconcert op Nederlandse bodem. Ik koester het alsof ik wel bij dat concert was. (En op een bepaalde, verwrongen manier was ik ook bij dat concert.)

Dat kaartje kocht ik via Marktplaats van een Dylanliefhebber die niet alleen in geest, maar ook fysiek in De Kuip was op 23 juni 1978 om Bob Dylan te zien optreden.

Schreef ik, toen ik dat kaartje kocht, al aan mijn boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 (2011) of had ik alleen nog maar wilde plannen? Ik weet het niet meer. Ik weet wel dat ik dat kaartje kocht om het te kunnen afdrukken in mijn boek over Dylan. Ik vond toen dat ik zo'n kaartje moest bezitten, tussen mijn vingers moest kunnen wrijven om überhaupt over Bob Dylan in Nederland te kunnen schrijven.

Enfin, ik kocht een toegangskaartje voor een concert dat al een tijdje voorbij was. Toen de enveloppe met het kaartje door de brievenbus op de mat viel, kwam het met een punt op de grond waardoor de rechter bovenhoek van het kaartje kreukelde. Daar baalde ik van. Bovendien was het kaartje door de vorige eigenaar uit een plakboek geknipt. Op de achterzijde van het kaartje zit een klein kartonnen vierkant geplakt, een restant van een bladzijde uit een plakboek.

Geen perfect kaartje, maar wel mijn kaartje.

Ieder concertkaartje heeft een uniek nummer, dat op mijn kaartje is bijzonder: 001941. Bob Dylan werd in 1941 geboren. Dat dat kaartje van mij een eigen leven zou gaan leiden, kon ik toen nog niet voorzien.

Twee jaar na het verschijnen van Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978, op 23 juni 2013, schreef ik op de blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) over dat eerste concert in Nederland. Die dag was het precies vijfendertig jaar geleden dat Bob Dylan voor het eerst in Nederland speelde. Bij dat stuk, bestaande uit een korte inleiding en een fragment uit mijn boek, plaatste ik twee afbeeldingen, waaronder mijn toegangskaartje.

Het is de door mij online gezette scan geweest waarmee de reis van mijn concertkaartje begon.

In november 2014 publiceerde Uitgeverij De Kring het boek Drie akkoorden en de waarheid van Rob van Scheers. Ik heb dat boek niet gelijk gekocht nadat het verscheen. Het exemplaar van het boek dat ik heb gelezen is de vierde druk.

Rob van Scheers schrijft onder andere over Bob Dylan in dit boek, daarbij gaat hij kort in op Dylans eerste concert in Nederland. Drie akkoorden en de waarheid is rijk geïllustreerd. Op bladzijde 26 van het boek staat een toegangskaartje van Bob Dylans eerste concert in Nederland afgedrukt, in zwart-wit. De punt rechtsboven van het afgebeelde kaartje is gekreukeld, alsof die punt ergens tegenaan gestoten is. Het nummer op het kaartje verraadt wat ik bij een eerste blik op die afbeelding al vermoedde: het is mijn kaartje dat in het boek van Van Scheers staat afgebeeld. Die ontdekking bevreemd me. Aan de ene kant is het leuk, misschien zelfs wel eervol dat uitgerekend mijn kaartje in het boek van Van Scheers is afgedrukt, maar aan de andere kant had ik het ook wel prettig gevonden als ik dat had geweten. Waarom stuurde Rob van Scheers of Steven Boland - de verzorger van de binnenkant van Drie akkoorden en de waarheid - me niet even een berichtje met de mededeling dat ze een afbeelding van mijn blog hebben gehaald voor gebruik in een boek?

Na lang twijfelen en het overwinnen van veel schroom - zoiets doe ik normaliter niet - heb ik eind januari 2015 Rob van Scheers geschreven over een aantal Dylan-zaken in zijn boek, waaronder over dat kaartje. Drie dagen later krijg ik antwoord: 1 of 2 zaken zullen aangepast worden in een nieuwe druk van Drie akkoorden en de waarheid en dat concertkaartje heeft hij inderdaad van internet 'geplukt'.

Of er in latere drukken van Drie akkoorden en de waarheid iets staat over de bron voor die afbeelding op bladzijde 26 weet ik niet. Het leven is veel te kort om daar lang bij stil te staan.

2017: Bob Dylan komt in april voor drie concerten naar Amsterdam. Concertpromotor Mojo blikt op de eigen website terug op Dylans eerste concert in Nederland. Dat doen ze door het plaatsen van een filmpje met beelden van Bob Dylans concert in De Kuip en een interview met Mojo-baas Leon Ramakers. Daarnaast plaatst Mojo twee afbeeldingen op de site: een advertentie van Bob Dylans eerste concert en een concertkaartje. Je raadt het al: dat afgebeelde kaartje heeft wat kreukels in de rechterbovenhoek en het unieke nummer 001941. Mijn kaartje dus. Mojo maakt op de website keurig melding van de plek waar ze beide afbeeldingen gevonden hebben: de blog Bob Dylan in (het) Nederland(s). Als dank krijg ik van Mojo twee toegangskaarten voor een van Dylans concerten in Nederland. Niet gek voor het ‘lenen’ van twee afbeeldingen.

Datzelfde jaar publiceert Jerry Bloom zijn boek Bob Dylan’s Picnic over Dylans Blackbushe-concert van 15 juli 1978. En ook in dit boek staat mijn Kuiptoegangskaartje in kleur en de advertentie waarin Dylans eerste concert op Nederlandse bodem werd aangekondigd, door Bloom geplukt van de blog Bob Dylan in (het) Nederland(s), of van de website van Mojo. 

In september 2018 plaatste ik een stuk online over de plekken waar dat ene concertkaartje, mijn concertkaartje inmiddels was opgedoken.[1]  Dat stuk eindigde ik met: “Iets in mij zegt dat de reis van dit kaartje nog niet afgelopen is. Dat het vaker op zal duiken. Misschien is het al elders opgedoken zonder dat het mij is opgevallen. Het kan, het is immers inmiddels een beroemd kaartje.”

Toen wist ik nog niet dat ik dat kaartje wederom zou afdrukken in mijn sterk uitgebreide geschiedenis van de ontvangst van Bob Dylans muziek in ons land, het in 2021 verschenen Bob Dylan in Nederland 1965 – 1984 of dat de Vlaamse Dylanverzamelaar Luc De Vos een platenspeler in zijn bezit zou krijgen waarvan de bovenzijde een afbeelding van mijn concertkaartje bevat. Of dat muziektijdschrift Heaven ook dat kaartje weet te vinden.

Het is eind 2025. In de nieuwe Heaven (#1 jan. Febr. 2026) staat een afbeelding van een concertkaartje bij het artikel van Peter de Ruiter en Wim Bot over Bob Dylans album Blood On The Tracks. De rechterbovenhoek van het afgebeelde kaartje heeft wat kreukels, kaartje nummer 001941. Mijn kaartje. Het kaartje dat in juni 1978 werd gebruikt om de Kuip binnen te komen om bij thuiskomst in een plakboek te verdwijnen. Zo’n drie decennia later werd het verpatst via Marktplaats waarna het via een blog terechtkwam in vier boeken, op de website van een concertpromotor, op een platenspeler van een Dylanverzamelaar en in een muziektijdschrift.

Het is dan ook een heel beroemd kaartje, dat kaartje van mij.


[1] https://bobdylaninnederland.blogspot.com/2018/09/de-reis-van-een-toegangskaartje.html Bovenstaand stuk is een bewerking van dat stuk uit 2018, inclusief aanvullingen.

vijf tips

Vijf tips om in deze decembermaand op je verlanglijst te zetten, of - nog leuker - juist weg te geven. Drie albums, twee boeken. En nee, ik heb niet de wijsheid in pacht. Maak dus vooral je eigen keuzes, wees eigenwijs.

1. Chrissy Zebby Tembo - My Ancestors

Zamrockalbum, verscheen voor het eerst in 1976. De originele versie in onvindbaar, gelukkig zijn er in de loop der jaren meerdere heruitgaven verschenen. Gooi wat psychedelische rock, Afrikaanse muziek en een goede stem bij elkaar, flink roeren en je krijgt het album My Ancestors. Met Paul Ngozi op gitaar. 

De eerste keer draaien is My Acestors goed. De tweede keer erg goed. Na de derde draaibeurt ontstaan de ontwenningsverschijnselen en blijf je dit draaien. 

Meer informatie vind je hier.

De titelsong beluister je hier.

2. Alja Spaan - Iets dat op een route leek en een kaart van die andere wereld

Dat Alja Spaan een dichter is om in de gaten te houden, bewijst ze dagelijks op haar website met een nieuw gedicht. In Iets dat op een route leek en een kaart van die andere wereld onderzoekt Spaan de relatie met haar moeder. Een moeder die in haar laatste jaren haar decorum aflegt en daardoor voor dochter Alja toegankelijker wordt. 

Dichtbundel voor iedereen die een moeder heeft.

De website van Alja Spaan vind je hier.

Uitgebreide recensie van Spaans bundel door Pom Wolff lees je hier.

Iets dat op een route leek en een kaart van die andere wereld is in iedere goede boekwinkel te bestellen.

3. Brigitte Fontaine - Brigitte Fontaine Est... Folle

Het album Brigitte Fontaine Est... Folle (1968) van de ietwat vergeten Franse zangeres Brigitte Fontaine is onlangs opnieuw uitgebracht op elpee en cd, inclusief een sloot aan bonustracks als demo's en instrumentale versies van songs van Brigitte Fontaine Est... Folle. Maar het zijn niet deze extra's die de aanschaf van Brigitte Fontaine Est... Folle tot een must maken, maar de elf songs van het album zoals dat voor het eerst in 1968 verscheen. Een unieke botsing tussen Franse Chansons, psychedelica, kitsch en poprock, dat is wat dit album de moeite waard maakt. 

Openingstrack Il Peut beluister je hier.

4. Sean Murphy - Punk Rock Jesus

Zesdelige comic reeks geschreven en getekend door Sean Murphy, verschenen tussen september 2012 en januari 2013. De zes delen zijn verzameld in een gelijknamige Trade Paperback. 

Punk Rock Jesus vertelt het verhaal van het creëren van een clone van Jezus met behulp van DNA van de Lijkwade van Turijn. Uiteraard wordt dit niet gedaan om enige nobele reden, maar om de centen en de roem. De jonge Jezus-clone groeit op op een eiland waar constant camera's op hem gericht zijn voor de aan hem gewijde reality tv-show. De stress die dat de jonge Jezus-clone geeft, zorgt ervoor dat hij de kont tegen de krib gooit en zich ontwikkeld tot punk.

Voor een indruk van Murphy's tekenstijl, zie hier.

Punk Rock Jesus is inmiddels meer dan 10 jaar oud, maar wie wat moeite doet kan een prima tweedehands exemplaar vinden of een recente heruitgave.

5. Muluken Mellesse with the Dahlak Band - Muluken Mellesse with the Dahlak Band

De eerste heruitgave van dit niet te vinden album uit 1976 werd recent door het label Heavenly Sweetness op de markt gebracht. Voor liefhebbers van de Ethiopiques-serie. Volgens de hypesticker is dit album een van de laatste albums die in de jaren zeventig in Ethiopië kon verschijnen. 

Songs van het album zijn op Bandcamp te beluisteren, zie hier