A Complete Unknown

Wanneer je later deze maand naar de bioscoop gaat om A Complete Unknown van regisseur James Mangold te zien, dan kun je dat doen als een rechtgeaarde Dylanoloog met een blocnote op schoot om de historische onjuistheden in de film te noteren. Wees gewaarschuwd, je zult aan het eind van de avond niet alleen een verkrampte hand, een lege ballpoint en een vol blocnote hebben, maar ook grote delen van een uitstekende film hebben gemist.

Ik ben zelf ook nog enigszins beduusd van de conclusie dat A Complete Unknown de moeite van het kijken waard is. Nergens in de film weet Timothée Chalamet te overtuigen als Bob Dylan. Hij 'doet' Bob Dylan, maar is geen seconde de bekende muzikant. Het is een toneelstukje en als kijker ben ik me constant bewust dat ik naar dat toneelstukje zit te kijken. Dat geldt niet alleen voor Timothée Chalamet, maar voor alle acteurs in A Complete Unknown met uitzondering van Elle Fanning in haar rol als Sylvie Russo (eigenlijk Suze Rotolo) en Edward Norton als Pete Seeger. 

Samenvattend is A Complete Unknown dus een toneelstukje dat aan elkaar hangt van historische onjuistheden. Nu komt het lastige deel (ik kan me niet voorstellen dat wat ik nu ga schrijven nog overtuigend klinkt, & toch meen ik ieder woord): A Complete Unknown is gewoon een goede film, een film die mij niet alleen een aantal malen wist te ontroeren, maar vooral ook in al z'n knulligheid de kijker een uitstekend beeld geeft van die paar jaar van Bob Dylans aankomst in New York tot en met zijn optreden op het Newport Folk Festival van 1965.

A Complete Unknown is een uitstekende kennismaking met een belangrijk stukje muziekgeschiedenis. Het is - denk ik - niet zozeer een film voor de Dylanoloog die tientallen boeken over His Royal Bobness heeft gelezen en het altijd beter weet wanneer het gaat over 'zijn Bob'. A Complete Unknown is er voor de nieuwe generatie die ooit wel eens van die troubadour uit Minnesota gehoord heeft, maar nog niet helemaal van de hoed en de rand weet. A Complete Unknown is er voor de toevallige bioscoopbezoeker die na het zien van de film Freewheelin', Times en Bringing It All Back Home aanschaft, een gitaar koopt en 'Blowin' In The Wind' leert spelen om dertig jaar later zichzelf terug te vinden als een betweterige kluizenaar die alles gehoord, gezien en gelezen heeft wat de wereld van en over Bob Dylan te bieden heeft. 

A Complete Unknown is niet voor de huidige, maar voor de volgende generatie Dylanologen. Dat neemt niet weg dat je als Dylanoloog-van-de-oude-stempel A Complete Unknown prima tot je kunt nemen, als je je ego en betweterige zelf maar thuislaat.

3 opmerkingen:

  1. Ik was al benieuwd wat jij er van vond, dus dank voor deze review!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik moet nog anderhalve wachten, dan trakteert mijn jongste mij op deze film. Zij (17) vindt Timothée Chalamet geweldig, ik (64) Bob Dylan. Zij weet nog weinig tot niets van Dylan en ik ben nauwelijks bekend met Chalamet. Maar we zien allebei uit naar (samen naar) deze film. De kruisbestuiving is al begonnen …

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inmiddels ook gezien Tom. Zeker onderhoudend. Knap gedaan qua live zingen door alle hoofdrolspelers. Vond wel dat Dylan wat te getormenteerd en somber was. In de echte docu-beelden tussen 1961 en 1965 zie ik toch vooral een jongen met veel humor, zelfs een beetje een spring in het veld en bij tijd en wijle verlegen. Vond hem hier wel erg ernstig steeds. Dat teruggetrokkene is volgens mij meer van na 1966 toen hij opgebrand was. Maar een mooie film voor wie zich niet zo in Bob Dylan heeft verdiept. Mijn vrouw is bepaald geen liefhebber van zijn muziek (ze heeft mij dus een zwaar leven ha ha) maar vond de film en de personage in de film zeer indrukwekkend.

    BeantwoordenVerwijderen