Through The Open Window; speldenprik #2

Voor wie het gemist heeft, de eerste speldenprik over Through The Open Window, het 18de deel van Bob Dylans The Bootleg Series, lees je hier.

4 november 1961, tijdens zijn concert in Carnegie Chapter Hall brengt de 20-jarige Bob Dylan Young But Daily Growing. In zijn inleiding tot de song vertelt hij dat het een Ierse song is, dat hij het Liam Clancy hoorde zingen, dat hij zich bewust is het Ierse accent dat nodig is voor deze song niet te hebben om vervolgens een werkelijk schitterende versie van Young But Daily Growing te brengen. Dylans inleidende woorden en zijn versie van Young But Daily Growing zijn te vinden op de tweede cd van Through The Open Window (track 4 en 5).

Tijdens het feestje in oktober 1992 in Madison Square Garden om Bob Dylans 30 jaar in de muziek te memoreren, brachten The Clancy Brothers Bob Dylans When The Ship Comes In, maar voordat ze de song inzetten richtte Liam Clancy zich tot het publiek met de woorden: 'You never thought you'd hear Dylan with an Irish accent, did you?' om daarmee - zo realiseer ik me nu - al dan niet bewust terug te grijpen op die novemberavond in 1961 waarop de jonge Dylan 'zijn' Young But Daily Growing zong. [video Clancy Brothers kijk je hier]

~ * ~ * ~

Zou de jonge Bob Dylan wel eens een aflevering van literair tijdschrift Evergreen Review hebben opengeslagen? Dat vroeg ik me af, gisteravond, lezend in Evergreen Review no. 23 (maart / april 1962). Vele schrijvers van de Beat Generation publiceerden in Evergreen Review, maar om dit blad te bestempelen als het lijfblad van de Beats - zoals soms wordt gedaan - is wat overdreven. In no. 23 las ik gisteren naast een verslag van de rechtszaak tegen het boek Tropic Of Cancer van Henry Miller een toneelstuk van Gregory Corso. De jonge Bob Dylan zag Gregory Corso wel eens in de straten van New York, als ik de liner notes van Through The Open Window mag geloven. 

Dat toneelstuk van Corso - Standing On A Street Corner geheten - gaat over een jonge man die op straat mensen bevraagt over de bom en (de noodzaak tot het graven van) schuilkelders. Het is tenslotte 1962, de dreiging van de bom lijkt overal te zijn. Het knappe van Corso's toneelstuk is dat hij de angst relativeert. Zo legt de hoofdrolspeler aan een dame uit dat die schuilkelders nog niet zo fout zijn. Als vader na een drukke dag werken thuis komt en wat rust van vrouw en de schreeuwende kinderen verlangt, kan hij zich terugtrekken in die schuilkelder. De schuilkelder als man cave, zal ik maar zeggen. De dame reageert op zijn verhaal met: 'I'll die before I put my kids in one of them!'

Deze laatste zin deed mij sterk denken aan Bob Dylans Let Me Die In My Footsteps. Is het mogelijk dat de jong Dylan het idee voor zijn song vond in het toneelstuk van Gregory Corso? Ik heb de tijdlijnen niet naast elkaar gelegd, ik weet het dus niet of het qua tijd kan. Feit is wel dat zowel het toneelstuk van Corso als Bob Dylans Let Me Die In My Footsteps producten zijn van een periode aan het begin van de jaren zestig waarin de angst voor de bom het dagelijks leven dreigde te beheersen. 

Bob Dylans Let Me Die In My Footsteps is te vinden op de derde cd van Through The Open Window. 

~ * ~ * ~

De Evergreen Review waar het toneelstuk van Gregory Corso in staat, bevat een gedicht van Hank Davis, een dichter waar ik niet eerder van had gehoord. In Evergreen Review staat de volgende informatie over deze man: 'Hank Davis is a twenty-year-old singer-songwriter-gitarist who has a weekly show on WKCR-FM in New York. He is a psychology student at Columbia University, and his recent writings include a study of Negro music published by Columbia Review.'

Het gedicht van Davis - dat ik hieronder zal overnemen - deed mij denken aan Bob Dylans With God On Our Side, niet de hele song, maar één regel uit die song: 'I've learned to hate Russians'. Ik ben nooit een groot liefhebber geweest van Dylans With God On Our Side. Het was me altijd een beetje te on the nose. Maar na het lezen van Davis' gedicht, realiseer ik me dat ik te snel geoordeeld heb. Het is me duidelijk geworden dat in de regel 'I've learned to hate Russians' de nadruk niet ligt op 'hate' of 'Russians', maar op 'learned'. De haat is aangeleerd. Nu ik die regel hoor met de nadruk op 'learned', realiseer ik me ook hoe beangstigend actueel die is, kijkend naar de huidige politiek waarin angst voor de ander door populisten door de strot van de burgers wordt geduwd. 

With God On Our Side is te vinden - in een duet met Joan Baez - op de zesde cd van Through The Open Window, een opname van het Newport Folk Festival van 1963. Ook op de laatste cd van Through The Open Window is With God On Our Side te vinden, nu een concertopname uit oktober 1963.

Het gedicht van Hank Davis:

Cognizant

I have every reason
not to like
Khrushchev.

He comes on like a bear.

Russians are insincere;
they lie, cheat
and trick.

I know
I watch channel four.

~ * ~ * ~