Brieven aan Thomas #8

Thomas,

Mijn hoofd stroomt over van plannen en nog te verzetten werkzaamheden, maar daadwerkelijk een en ander oppakken lijkt me maar niet of onvoldoende te lukken. Ik wil daar niet te veel over zeuren, het is wat het is. Eigenlijk is die eerste zin niks anders dan een geruststelling: mocht ik een tijdje stilvallen, no worries. Je hoort vanzelf weer van me. Ik ga nergens heen, al kost het me soms wat meer tijd om thuis te zijn. Zoiets.

Vroeger leken de zomers eindeloos lang, tegenwoordig zijn ze in een vloek en een zucht voorbij. Ouwe-lullen-praat, ik weet het. Maar dat neemt niet weg dat het klopt. Ondanks de korte duur van de zomer heb ik veel gelezen en nog meer gehoord. Ik ga je niet vervelen met een lange lijst boek- en albumtitels. Daar schieten we allebei niks mee op. Ik zal slechts enkele titels als een vette worst voor je neus bungelen, te beginnen met het boek Buurtsupermens van de Japanse auteur Sayaka Murata. Het is een dun boek, in een vloek en een zucht lees je het uit, maar ieder woord in dat boek is raak. Ik weet niks van Sayaka Murata behalve dat ze een topschrijver is. Buurtsupermens is een boek over sociale druk, conventies en ongemak. Op briljante wijze laat Murata in dit boek zien hoe gelukkig een buitenbeentje kan zijn, alles vertelt vanuit het perspectief van dat buitenbeentje. Een van de betere romans die ik in de laatste jaren heb gelezen. 

Als ik dochterlief mag geloven is de Engelse vertaling van dit boek overigens ook uitstekend, mocht daar je voorkeur liggen. Geen idee wat de titel van die Engelse vertaling is. De titel van het Japanse origineel is Konbini ningen.

Heb je ooit gehoord van Matt the Electrician? Een singer-songwriter uit Austin Texas, echte naam: Matt Sever. Ik wist tot voor kort niet van het bestaan van de beste man. Sinds 1998 heeft de man 13 albums uitgebracht, aldus discogs. Het album Animal Boy uit 2009 kwam ik afgelopen week tegen in een uitverkoopbak. Ik nam het op de gok mee. Bij thuiskomst zag ik dat de cd-hoes aan de binnenzijde gesigneerd is door Matt the Electrician, hoewel je ook tot de conclusie kan komen dat het geen handtekening is, maar slechts een onderstreept 'Arigato!' en dat dit niet door de muzikant in de hoes is gezet, maar door de kip (zie foto).

Animal Boy is een alleraardigst album, maar geen hoogvlieger. Het is goed, maar inwisselbaar voor de producten van zoveel singer-songwriters. We hebben een overschot aan singer-songwriters en Matt the Electrician is een van de velen.

En toch greep deze muzikant me gisteren bij mijn lurven zoals maar weinig muzikanten dat doen en wel met het nummer 'For Angela'. Dat nummer begint met:

Dear Customer Complaint Department

I have nothing to complain about

waarna een lang, nu en dan erg geestig verhaal volgt over het waarom van het geen klachten hebben. Ik kan het verhaal van 'For Angela' in grote lijnen wel navertellen, maar het werkt veel beter wanneer je zelf luistert. Dat kan bijvoorbeeld op Bandcamp.

Tot slot: eerder vanochtend las ik op Facebook dat de volgende release van het label Analog Africa muziek uit Zimbabwe bevat. Dat kan erg goed nieuws zijn. Veel van wat Analog Africa op de markt brengt is zeer de moeite waard. om alvast wat in de stemming te komen ligt nu het eerder dit jaar verschenen dubbelalbum Roots Rocking Zimbabwe op de speler. Het beste is natuurlijk de plaat kopen, maar bij twijfel kun je eerst op Bandcamp luisteren.

Pas goed op jezelf,

TW

31 VIII 2025