Pat Kilroy (1943 - 1967) maakte in zijn korte leven - hij werd slechts 24 jaar - één elpee: Light Of Day. Daarnaast maakte hij deel uit van de band The New Age. De enige opnamen die deze band maakte werden pas in 2007 uitgebracht.
Light Of Day werd in 1966 door Elektra uitgebracht. Een jaar later volgde een Engelse release. In 2006 volgde een heruitgave door Fallout op elpee en cd en nog een jaar later een tweede heruitgave op cd door Collector's Choice Music. Gezien het beperkte aantal uitgaven en de beperkte bekendheid van Pat Kilroy, laat het album Light Of Day zich niet makkelijk vinden en dat is jammer, het is namelijk verrassend goed. Ik prijs mij dan ook gelukkig dat ik twee weken geleden de Fallout-elpee voor een schappelijk prijsje vond. 'Tsja,' zei de handelaar bij het afrekenen, 'ik heb er ook nog naar geluisterd, maar ik kon er niks mee.' Zijn fout, mijn geluk.
Waar moet je aan denken bij Light Of Day? Volgens discogs zijn de songs op Light Of Day een samenraapsel van rock, folk, wereldmuziek, country en psychedelische rock. Wikipedia voegt daar nog aan toe dat Light Of Day ook wel first ever acid folk album wordt genoemd. Ik vind acid folk een betere typering dan wat discogs te bieden heeft, maar ook acid folk dekt niet helemaal de lading.
De song op Light Of Day zijn duidelijk gedrenkt in Amerikaanse roots, denk aan blues en folk, maar zeker ook in oosterse muziek. Na een door op conga's gespeelde, ietwat oosters aandoende song volgt een blues om je vingers bij af te likken. Zoiets. En ook dat dekt de lading niet.
Misschien dat het beeld van wat je van Light Of Day kunt verwachten wat beter wordt wanneer ik de op dit album bespeelde instrumenten op een rijtje zet. Ik geef het rijtje muzikanten precies zoals het op de achterzijde van de hoes staat, inclusief onderscheid tussen de verschillende muzikanten door gebruik van hoofdletters (of het ontbreken daarvan):
PAT KILROY Vocal, Guitar, Jews Harp, Glockenspiel, Electric Bass, Finger Cymbals BOB AMACKER Tabla SUSAN GRAUBARD Flute, Glockenspiel Stefan Grossman Guitar Marc Sibler Guitar, Electric Bass Eric Kaz Mouth Harp Jim Welch Conga Drum
Geen drumstel, wel een tabla en conga's. Geen orgel of piano, maar wel een 'Glockenspiel', 'Jew Harp' (zie hoesfoto, in het borstzakje van Kilroy) en 'Finger Cymbals'. Niet het meest gebruikelijke instrumentarium, lijkt mij.
In zijn lijstje invloeden in de liner notes noemt Kilroy naast onder andere het kerkkoor en Gregoriaans gezang, ook Richie Valens, Little Richard en Ray Charles. Verder de muziek van Spaanse zigeuners, Afrikaanse drums, muziek uit India en dansmuziek uit het Midden Oosten. Verder noemt hij schrijvers als Herman Hesse, Aldous Huxley en Hazrat Inayat Kahn.
Is dit allemaal terug te horen op Light Of Day? Nee, natuurlijk niet, maar het geeft wel iets weg over in welke hoek Kilroys muziek zit, in ieder geval volgens de man zelf aangezien het zijn verhelderende liner notes zijn.
En dan is er nog die stem: hij klinkt zowel jong als ervaren. Een soepele stem die kan vleien en schuren, schreeuwen en vertederen. Een flink bereik ook.
Ik ben sinds een week of twee in de greep van Light Of Day. Simpelweg een goede plaat vol verrassende wendingen. Zowel toegankelijk als gek. Vreemde muziek en toch alsof het nooit anders had kunnen zijn. Alsof het er altijd geweest is.
Het stemt triest dat zo'n goede plaat als Light Of Day zo moeilijk te vinden is. Pat Kilroys enige soloalbum verdient het om gehoord te worden, niet alleen door het handje gelukkigen dat ooit ergens een exemplaar van Light Of Day op de kop heeft weten te tikken, maar door eenieder die ook maar een beetje geïnteresseerd is in muziek.
Welke platenmaatschappij durft het aan en brengt Light Of Day opnieuw uit? Ze zullen er wel niet rijk van worden, maar brownie points scoren ze er zeker mee.
~ * ~ * ~
Voor de nieuwsgierige lezer: Light Of Day staat op Spotify en Soundcloud en enkele losse songs van dit album zijn te vinden op YouTube. (Wat de noodzaak van een goede reissue niet wegneemt...)
Wikipedia over Pat Kilroy, zie hier.
[1] Het bewuste artikel stond in Mojo 367; hoewel deze Mojo volgens de cover van juli 2024 is, was deze al in april te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten